O poder eclesiástico na idade medía

Eu un obispo que vivía na  idade medía, os vou contar como viviamos o poder eclesiástico na idade media,  eu vivía coma todos os obispos  nunha cidade xa que estaba prohibido que viveramos nun pobo, xa que donde viviamos nos proporcionaban un territorio vasto e unha escolta de cabaleiros, a nivel ecónomico eu non me podía queixar, coma ningunha persoa que vivía do poder eclesiástico, xa que tiñamos ao redor da igrexia unhas terras e os campesiños nos traballaban  nelas e sacábamos uns beneficios dos productos das terras e mais das ofrendas dos fieis, no meu palacio episcopal estaba moi a gusto xa que tiña un hospicio donde se aloxaban os visitantes, a morada do abad, a escola, a igrexa e detrás do convento tiña catro edificios ao redor dun patio, comprendía o dormitorio dos frailes, as celdas onde traballaban, el refectorio onde comían, os depósitos, o frutero a biblioteca e o patio que moitas veces estaba rodeado de galerías cubertas que se chamaban claustros.
Era sempre polo menos un pobo grande e  a veces unha cidade pequena, os frailes seguían a regla de san benito que determinaba o empleo de todalas horas do día, empezaban ao amencer a cantar os maitines, varias veces ó día volvían ó templo a traballar noutros oficios, e o resto do tempo  dedicabano ó cidadán que tiñán no campo, tiñán que obecelas ordes do abad, esta persona non vivía con eles no palacio episcopal.
Se cría que o que se daba a un palacio episcopal  se lle daba a deus ou a un santo, os fieis daban terras pola salvación da súa alma, o polo perdón dos seus pecados, o por ser enterrados no palacio episcopal.
Os obispos e os sacerdotes daban os sacramentos, dos que ninguén se atrevía a prescindir  por medo a quedar condenado,podían tamén negarlo e ter a entrada prohibida as igrexas, e a isto se lle chama excomulgar, o obispo o el  sacerdote con un cirio na man pronunciaban unha maldición.
A excomunión viño a ser un medo para defender as igrexias e as suas terras das intrusións dos seglares, cando un caballero  maltrataba, metía na cárcere a un sacerdote o a un fraile, cando entraba a saco nas terras  dun convento o apropiabase bens da igrexia, o obispo, o el abad o excomulgaba.
A excomunión servía tamén para obligar  os seglares a obedecer  as reglas da  igrexía, tamén   excomulgábase os herexes e  os que  apoiabannos.  excomulgábase  os señores que  casábanse contra as prohibicións dá Igresia. Estaba prohibido casarse cunha prima, aún en carto grado, ou con a madriña dun niño do cal fose padriño.
 Os señores poderosos non  sempre toman en conta a excomunión, xa que tiñan ao seu servizo capelláns que seguían dicindo misa para eles e dándolle os sacramentos.
Despois de contala  primeira historia de coma viviamos os monxes e os obispos e todo o poder eclesiástico na idade medía, a seguinte historia que conte vai a ser dunha muller que enamoreime dela e que digamos non tivemos un final feliz.